Нало Заур

Тхыгъэр къыздрахар Уикипедиэ
Нало Заур, Мыхьэмэт и къуэ
Сурэт
И лэжьыгъэр: тхакӀуэ, усакӀуэ, жылагъуэ лэжьакӀуэ
Къыщыхъуар: 1928 бадзэуэгъуэм и 15(1928-07-15)
Къыздэхъуар: Хьэтуей, КъБР, РССЗ
Дунейм щехыжар: 2012 бадзэуэгъуэм и 5(2012-07-05) (83 гъ.)
Дунейм здехыжар: КъБР, Урысей
Къэрал зыщыщтэр: РССЗ, Урысей
Диныр: Ислъам
Лъэпкъыр: Адыгэ


Нало Заур, Мыхьэмэт и къуэ - адыгэ тхакӀуэ, усакӀуэ, еджагъэшхуэ, жылагъуэ лэжьакӀуэ. Филологие щӀэныгъэхэм я кандидат, «КъБР-м щӀэныгъэмкӀэ щӀыхь зиӀэ и лэжьакӀуэ», «Абхъаз Республикэм культурэмкӀэ щӀыхь зиӀэ и лэжьакӀуэ» цӀэ лъапӀэхэр зиӀэ, КъБАССР-м и Совет Нэхъыщхьэм и депутату, жылагъуэ зэгухьэныгъэхэм я тхьэмадэу щытащ. [1]

Биографиэ[зэгъэзэхуэжын | кодыр зэгъэзэхуэжын]

Нало Заур 1928 гъэм Хьэтуей къуажэ къыщалъхуащ.

1952 гъэм Къэбэрдей пединститутыр къиухри, щригъэджэн щӀидзащ. 1954 гъэм щыщӀэдзауэ КъБР-м щӀэныгъэхутэ иджы гуманитар къэхутэныгъэхэмкӀэ и институтым щылэжьащ.

Усэ тхылъ зыбжанэм, новеллэ тхылъым, повестым, рассказхэм, адыгэ культурэм и тхыдэм пыщӀа къэхутэныгъэ тхылъхэм, статья щхьэхуэ куэдым я авторщ. И усэхэр, нэгъуэщӀ литературэ лэжьыгъэхэр дунйем къытохьэ 1948 гъэ лъандэрэ. Ахэр щызэхуэхьэсащ «Бзухэм я бзэм» (1959), «Аслъэныкъуэ» (1967), «Усэхэр» (1973), «Дыгъэеджэ» (1976) тхылъхэм, нэгъуэщӀхэми.

Тхыгъэхэр[зэгъэзэхуэжын | кодыр зэгъэзэхуэжын]

«Послевоенная кабардинская поэзия», 3.М. Налоев, Нальчик: «Эльбрус», 1970
«Из истории культуры адыгов», 3.М. Налоев, Нальчик: «Эльбрус», 1978
«Культура и быт адыгов. Выпуск III», 3.М. Налоев, Майкоп: АдНИИЭЯЛИ, 1980
«Этюды по истории культуры адыгов», 3.М. Налоев, Нальчик: «Эльбрус», 1985
«Институт джегуако», 3.М. Налоев, Нальчик: ООО «Тетраграф», 2011 (ISBN 978-5-905288-23-4)

Гулъытэгъуэ[зэгъэзэхуэжын | кодыр зэгъэзэхуэжын]

ТехьэпӀэхэр[зэгъэзэхуэжын | кодыр зэгъэзэхуэжын]